Gister heb ik mijn eerste projectbegeleiding gehad. Omdat we nogal een speciaal groepje zijn met project, begon het een beetje rommelig. We moesten toch even uitleggen, waarom er zo veel veranderd was, en dat we de opdracht al eens gemaakt hadden.
Vervolgens kregen we een bijna psychologische introductie. We waren immers allemaal inhalers, dus waar het vorige keer was misgegaan wilde hij weten. Eerlijk gezegd wist ik hier niet eens echt het antwoord op.
Ook is inmiddels de opdracht online gezet, dus die zal ik zo ook maar eens gaan doornemen en in een ander stukje vertellen.
We zijn ook in analyse-groepjes ingedeeld. In dezelfde als de afgelopen keer. Bij mij betekend het dus dat ik bij het 'Programma van Eisen' zit, samen met Silvie, net als afgelopen keer. Vanmiddag 12 uur gaan we hier een begin aan maken.
En nu het voor mij belangrijkste: Mijn eerste indruk. Deze was echt super. Het klinkt misschien niet aardig, maar ik heb het idee dat ik gister zoo veel geleerd heb, eigenlijk nog meer dan misschien in mijn hele afgelopen project (dit kan een beetje overdreven zijn). Maar goed. Ik heb ook echt het gevoel dat hij er zit om ons te helpen. Weliswaar met zelfstandiger te worden, zo zei hij het ook, maar niet dat hij ons echt voor de leeuwen gooit of zoiets heeft van; je zoekt het maar uit. Nou maar hopen dat ik hiervan iedere keer zo thuiskom.
De docent wilde ons vooral leren kritisch naar onszelf te kijken kreeg ik het idee. Dit zou voor mij wel eens een heel handig leerpunt kunnen zijn.
Ook is hij nogal van het, je moet dingen niet plichtsmatig maken. Als je iets maakt, maak het dan omdat je er iets in kunt zien, omdat er een rede achter zit, niet omdat het in de opgave stond en je anders bang bent voor een onvoldoende. Ik geloof ook dat ik nog wel eens onder het plichtsmatige bezwijk.
En het stukje, geloof in jezelf. Geloof dat je het kan. Want je kan het wel. Dat was ook wel fijn.
Tot in dusverre mijn eerste begeleiding.
Groetjes,
Elisa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten